ഒരിക്കൽ ഗുരുവിന്റെ വീട്ടിൽ തന്റ പൂർവ്വ ശിഷ്യന്മാരിലൊരാൾ വിരുന്നു വന്നു. ഗുരുവിന് സമ്മാനങ്ങളുമായാണയാൾ വന്നിരുന്നത്. ശിഷ്യനെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ഗുരുവൊന്ന് ഊറിച്ചിരിച്ചു. ശിഷ്യൻ തന്റെ കൈയിൽ കരുതിയിരുന്ന സമ്മാനം ഗുരുവിന്റെ കൈയിൽ കൊടുത്തു. ഗുരു സമ്മാനങ്ങളേറ്റു വാങ്ങി ശിഷ്യനോടിരിക്കാൻ പറഞ്ഞു.ശിഷ്യൻ പീഠത്തിലിരുന്നു.ആതിഥ്യ മര്യാദയുടെ ഭാഗമായി ഗുരു ശിഷ്യന് പാനീയം നല്കി. ഏറെ വർഷത്തിനു ശേഷമാണ് ഗുരുവും ശിഷ്യനും നേരിൽ കാണുന്നത്. അവർ തമ്മിൽ നാട്ടുവിശേഷങ്ങളും വീട്ടുവിശേഷങ്ങളും പരസ്പരം സംസാരിച്ചു. തന്റ ഓത്തുപുരയിൽ സമർത്ഥനും അല്പം തല തിരിഞ്ഞ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്ന ശിഷ്യൻ! ഗുരുവിന് അവനെ വളരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഞൊടിയിടയിൽ ഗുരുവിന് കാര്യം സാധിപ്പിച്ചു കൊടുക്കുന്ന മിടുക്കൻ! ഗുരുവിന് തന്റെ കഴിഞ്ഞകാലത്തിലെ ഒരു സംഭവം ഓർമ്മയിൽ തെളിഞ്ഞു. ഒരിക്കൽ ഗുരുവിന് ഓത്തുപള്ളിയിൽ നിന്നൊരു യാത്ര പോകാനുണ്ടായിരുന്നു. വഴിമദ്ധ്യേയുള്ള കടവിൽ തോണിയില്ല. എന്ത് ചെയ്യും? ഗുരു ശിഷ്യനോട് ചോദിച്ചു. "അതിന് വഴിയുണ്ടാക്കാം"ശിഷ്യൻ പറഞ്ഞു. ഗുരുവിന് ശിഷ്യന്റെ വാക്കിലത്ര മതിപ്പു തോന്നിയില്ല. കാരണം അവൻ നന്നേ ചെ
നബി(സ്വ)പറഞ്ഞൃ. എന്റെ ശിഷ്യന്മാർ നക്ഷത്ര തുല്യരാണ്, അവരിൽ നിന്നാരെ പിൻപറ്റിയാലും രക്ഷപെടും.(നബിയെ വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് നബിയുടെ കൂടെ സഹവസിച്ചവർക്കാണ് നബിയുടെ ശിക്ഷ്യൻ എന്ന് പറയുക). ഒന്നാം ഖലീഫ ഹസ്രത് അബൂബക്കർ(റ)ന്റെ വീട്ടിൽ രാത്രി സമയം ഒരതിഥി വന്നു. അപ്പോൾ ഖലീഫ വീട്ടിൽ നിന്ന് രാജ്യത്തിന്റെ കണക്കുകൾ എണ്ണവിളക്കിന്റെ വെട്ടത്തിൽ എഴുതുകയായിരുന്നു. സ്വഭാവികമായും അതിഥിയും ഖലീഫയും തമ്മിൽ വ്യക്തിപരമായ വിഷയങ്ങൾ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഖലീഫ അബൂബക്കർ ഉടൻ തന്നെ വിളക്കണച്ചു. "നിങ്ങളെന്താണ് വിളക്കണച്ചത്? " അതിഥി ആരാഞ്ഞു. "ഇത് രാജ്യത്തെ ഖജനാവിലെ പണം കൊണ്ട് രാജ്യ താല്പര്യത്തിനുപയോഗിക്കാൻ വേണ്ടി വാങ്ങിയ എണ്ണയും വിളക്കുമാണ്. നാമിപ്പോൾ സംസാരിക്കുന്നത് നമ്മുടെ വ്യക്തി പരമായ വിഷയമായതിനാൽ ഈ എണ്ണയും വിളക്കും നമ്മുടെ വ്യക്തി താല്പര്യത്തിനുപയോഗിക്കലനുവദനീയമല്ല". ഇതുപോലെ പൊതുമുതൽ ഉപയോഗ സംബന്ധമായമാതൃകാ പരമായ ഉദാഹരണങ്ങൾ ഇസ്ലാമിക ചരിത്രത്തിൽ ധാരാളമുണ്ട്. എനി നമുക്ക് വിഷയത്തിലേക്ക് കടക്കാം.ലോകാത്ഭുതങ്ങളിലൊന്നായ താജ്മഹൽ ഷാജഹാൻ ചക്രവർത്തി പൊതുഖജനാവിലെ സമ്പത്തുപയോഗിച്ച് നിർമ്മിച്ചത്